فلفل سیاه

فلفل سیاه با نام علمی Piper nigrum و با نام انگلیسی Black pepper جزو مهمترین ادویه ها در دنیا محسوب می شود که در بیش از 26 کشور کشت می شود. فلفل سیاه درختچه ای چند ساله و بالا رونده می باشد که دارای برگ های ساده، متناوب، ضخیم، چرمی و بدون کرک است. گل های سنبله ای ان سبز است که هنگام رسیدن به رنگ قرمز روشن تبدیل می گردد. در تجارت بین المللی ادویه ها فلفل سیاه سهم 34% را به خود اختصاص داده است.
فلفل سیاه از دانه های نارس سبز ایجاد می شود که پس از حرارت دادن ناگهان دیواره سلول های آن ترکیده و باعث پیشرفت واکنش هایی می گردد که رنگ دانه ها را تیره تر و تبدیل به رنگ سیاه می کند.
منشا اصلی و مهم فلفل سیاه شمال غربی هند مخصوصا غرب منطقه گات (Ghat) در شمال هند می‌باشد. اولین زیستگاه فلفل سیاه مربوط به غرب جهان است و در میان رومیان و مصریان بسیار مشهور بوده است. فلفل سیاه در ابتدا فقط در غرب منطقه ساحلی کشور هند تولید می شد اما امروزه در مناطق گرمسیری آسیا-اقیانوسیه، عمدتا در هند، اندونزی، سریلانکا، تایلند، چین، ویتنام و کامبودیا نیز کشت می شود و در خارج از منطقه آسیا- اقیانوسیه تولید این گیاه در حدود 26 کشور مانند برزیل، مکزیک و گواتمالا نیز پرورش می یابد.
فلفل سیاه کاربرد بسیار زیادی اعم از استفاده در فرمولاسیون غذاها، پخت غذا، عطر سازی، داروهای سنتی و حتی در مراقبت های زیبایی دارد. در داروهای محلی هند به طور عمده در درمان اسهال، آسم، سوء هاضمه مزمن، ناراحتی معده، بی خواب و صرع استفاده می شده.
از خواص فلفل سیاه می‌توان به مواردی چون کنترل متابولیسم بدن، جذب داروها، ضد التهاب و ضد تب بودن آن اشاره نمود. مدارک اندکی در خصوص خواصی چون افزایش انرژی مصرفی، تنظیم انرژی مورد نیاز بدن، تنظیم وزن بدن و کمک به رشد مجدد مو موجود است.
کلام آخر، در میان انواع مختلف ادویه ها، فلفل سیاه جایگاه مهمی دارد به طوری که به ان “پادشاه ادویه ها” می گویند.